เรื่องมีอยู่ว่า..  

ในขณะที่ป่าป๊ากำลังเล่นจับตุ๊กตาโดยมีพีต้านั่งอยู่ข้างๆ หม่าม๊าด้วยความซุ่มซ่ามได้ทำฝากล้องกลิ้งตกลงไปใต้ตู้ ก็เลยต้องก้มลงไปเก็บและก็ด้วยความเฟอะฟะอีกนั่นเอง ตอนเงยหน้าขึ้นขึ้นมาหัวก็โป๊ก!! เข้ากับเก้าอี้อย่างจัง!! 
หม่าม๊า : โอ๊ยยย !! เจ็บ ~

(คือเล่นจริง เจ็บจริง ไม่ใช้สลิง ไม่ใช้ตัวแสดงแทน ฮืออออ T^T) 
ทันทีที่เห็นและได้ยินเสียงหม่าม๊าโอ๊ยย แล้วบอกว่า “เจ็บ” พีต้าก็ลงมาจากเก้าอี้ที่นั่งเล่นอยู่กับป่าป๊าทันที ด้วยหน้าตาตื่นๆนิดหน่อย 
พีต้า : “เป่า” … 

“หาย” … 

“กอด” …
สิ่งที่เค้าทำคือเข้ามาเป่า บอกว่า “หาย” แล้วก็เข้ามากอดเราไว้.. แป๊บนึงก็มามองหน้า.. เอามือน้อยๆมาจับบนหัว แล้วก็กอดใหม่.. 
โอ้โห… น้ำตามาสิคะ YvY ไม่ได้เจ็บเลยซักนิด แต่มันซึ้งและตื้นตันใจที่สุด.. 
ศัพท์ที่มีอยู่ในหัวไม่มากของเด็กวัย 1ขวบ5เดือน มือเล็กๆที่มาจับเบาๆ ก็เพียงพอที่จะทำให้หม่าม๊าคนนี้หายเจ็บเป็นปลิดทิ้ง!! 
ทุกอย่างที่พีต้าแสดงออกมาคือเป็นแบบเดียวกับที่เราทำกับเค้าเวลาเค้าเจ็บ.. มันคือสิ่งยืนยันว่าการเลี้ยงลูกมาแบบไหน ได้แบบนั้นจริงๆ.. 
พีต้าไม่ใช่เด็กในอุดมคติที่เพอเฟค 100% (และโลกนี้ก็ไม่น่าจะมีเด็กแบบนั้น) มีงอแง ซุกซน ร้องไห้ ไร้เหตุผล ตามประสา “เด็ก” ที่ไม่ใช่ผู้ใหญ่ตัวเล็ก ร่างกาย สมอง อารมณ์ ทุกอย่างยังไม่ได้พัฒนาอย่างเต็มที่เท่ากับผู้ใหญ่ พ่อแม่มีหน้าที่เข้าใจ แนะนำ ชี้ทางให้ลูกเติบโตเป็นผู้ใหญ่อย่างสวยงาม ซึ่งทางที่สวยงามในความคิดของแต่ละครอบครัวก็คงแตกต่างกันไป.. แต่ครอบครัวเราเลือกแล้วที่จะใช้ #การเลี้ยงลูกเชิงบวก 
และเราเชื่อว่า..

อยากให้ลูกเป็นคนแบบไหน คุณก็ต้องเป็นคนแบบนั้น.. 
ถ้าคุณตีลูก..

ลูกจะเรียนรู้ที่จะตีคุณและคนอื่น..
ถ้าคุณพูดจาหยาบคายใส่ลูก..

ลูกจะเรียนรู้ที่จะพูดจาหยาบคายใส่คุณและคนอื่น..
ถ้าคุณเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย.. 

ลูกคุณจะมองไม่เห็นสิ่งดีๆที่อยู่รอบตัว..
อย่าคิดว่าลูกยังเล็กไม่รู้เรื่องหรอก เค้ารู้มากกว่าที่เราจะคาดคิด ถ้าคุณเลี้ยงเค้าด้วยความรักอย่างหมดหัวใจ สิ่งที่ได้กลับมามันเกินบรรยาย เหมือนกับความห่วงใยที่พีต้ามอบให้หวานในวันนี้ 🙂
#จากใจเภสัชกรแม่ลูกอ่อน (และกำลังจะลูกสอง)

#ทีมเลี้ยงลูกเชิงบวก 

#LiveFromJapan #มีของฝาก #อยากแจก #บอกเลย

#HappyMommyDiary